Kosova’nın Sırp, Avusturya-Macaristan, Bulgar ve Yugoslav işgalcilerinden kurtarılması ve Arnavut devleti ile birleşmesi için mücadele eden Azem Beyta Galica’nın eşi olan Shota Galica eşiyle birlikte kahramanca işgale karşı silahla direnmiştir. Shota, Radishevo Drenica köyünde doğdu. Baskıcı İttihatçı Osmanlı yönetimine karşı 1909-1912 isyanına ve Sırplara karşı 1912-1915 yıllarında silahlı direnişte bulundu. 1915 sonbaharında, eşi Azem Galica ile birlikte Drenica direniş grubunda bulundu. 1916-1918 yılları arasında Bulgaristan ve Avusturya-Macaristan işgal kuvvetlerine karşı çeşitli eylemlerde bulundu (Obrije, Mart 1917 ve Bajé, Temmuz 1917). Drenica, Podgora ve Peja’nın kurtuluşu için 1918’de sonbahar çatışmalarına katıldı. Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra, Kosova’daki Sırp şiddet ve ulusallaşma politikasına karşı direnişi sürdürdü. Nisan-Haziran 1919’da Azem’le birlikte Dukagjini ve Drenica Ovaları İsyanına katıldı. 1921 – 1923 yılları arasında Arbaninë e Vogël’de, Junik’in Tarafsız Bölgesinin ve 1923-1924’teki serbest Drenica bölgesinin korunması için savaştı. Azem Beyta Galica’nın şehit olmasından sonra, M. Deline ve F. Berani ile birlikte direniş hareketinin yönetimini üstlendi. Arnavutluk’ta 1921-1924’teki siyasi çatışmalarda, demokratik muhalefet ve F. Noli hükümetinin destekledi. Aralık 1924’te, sınırda Ceno Bey Kryeziu ile Sırp ve Rus işgal (General Vrangel’in beyaz yakalı) güçleri tarafından yakalanan B. Curri savaşçılarının saflarına katıldı.
1926’da, ailesinin 22 üyesini kaybettiği 12 yıllık savaştan sonra, yaralı olarak Arnavutluk’a geri döndü. Fushe-Kruje’nin Derven kentine yerleştirildi. Zor şartlarda ve ekonomik kaynakları olmasa da, ölen üç yoldaşın öksüz çocuğuna bakmaya çalışıyordu. Aldığı yaraların oluşturduğu enfeksiyonlar sonucu 1927’de Fushë-Kruja’da vefat etti.

92-vjetori i vdekjes së Qerime Galica (e njohur me emrin Shote, vitet 1895-1927)

Luftëtare për çlirimin e Kosovës nga pushtuesit serbë, austro-hungarezë, bullgarë e jugosllavë dhe për bashkimin e saj me shtetin shqiptar, Heroine e Popullit. Lindi në katundin Radishevë të Drenicës. Mori pjesë në Kryengritjet kundër osmanë në v. 1909-1912 dhe në qëndresën e armatosur kundër Serbëve në vitin 1912-1915. Në vjeshtën e vitit 1915, u rreshtua në çetën e kryengritësve të Drenicës përkrah bashkëshortit A. Galica. Gjate vitit 1916- 1918 mori pjesë në disa aksione kundër forcave pushtuese bullgare e austro-hungareze (në Obrije, mars 1917 dhe në Bajë, korrik 1917). Mori pjesë në luftimet e vjeshtës 1918 për çlirimin e Drenicës, Podgorit dhe Pejës. Pas Luftës I Botërore e vazhdoi qëndresën kundër politikës serbomadhe të dhunës e shkombëtarizimit në Kosovë. Në prill-qershor 1919 mori pjesë, përkrah Azemit, në Kryengritjen e Rrafshit te Dukagjinit e te Drenicës. Në vitet 1921 – 1923 luftoi për mbrojtjen e Zonës Neutrale të Junikut dhe në vitin 1923-1924 të zonës së lirë të Drenicës, në Arbaninë e Vogël. Pas vrasjes se A. Galicës mori drejtimin e çetës së bashku me M. Deline dhe F. Beranin. Në ballafaqimet politike në Shqipërinë e vitit 1921-1924, ishte përkrahëse e opozitës demokratike dhe mbështetje e qeverise se F. Nolit. Në dhjetor 1924 mori pjesë në radhët e luftëtarëve të B. Currit, që priten me arme në kufi forcat e Ceno bej Kryeziut dhe të intervencionistëve serbe e ruse (bjellogardiste të gjeneralit Vrangel). U rikthye në Kosovë, ku mbajti gjallë në popull frymën e qëndresës antiserbe.
Më 1926, pas 12 vjetësh luftë, pjesëmarrëse në mbi 40 aksione të rëndësishme, në të cilat humbi 22 anëtare të familjes, e plagosur dhe e sëmure, u kthye ne Shqipëri. U vendos në Shullaz, pranë Milotit dhe me pas në Derven të Fushë-Krujës. Ndonëse në gjendje të vështire dhe pa burime ekonomike, u kujdes për tre fëmije jetimë të bashkëluftëtareve të vrarë. Vdiq në Fushë-Krujë.